Het zwarte goud

Een van mijn eerste stappen naar italianisatie, was de aanschaf van La Moka.

Ik heb dat aluminium mokapotje helemaal bruin gezet. Het ritueel van het potje uitspoelen, de kalkresten eruit borstelen, de koffie erin, dicht draaien, op het vuur zetten en wachten tot de koffie omhoog komt. Dat wachten zijn de heerlijkste minuten van de dag. Als je van boven kijkt en je hoort het op een gegeven moment pruttelen dan lijkt het net of er olie uit de grond omhoog komt. Het zwarte goud.
Toen een vriend een VBM kocht (de Rolls Royce onder de koffiemachines), kreeg ik zijn oude Gaggia. Ondanks dat ik verknocht was aan mijn Mokapotje, viel ik snel van mijn geloof af. Een brok glimmend staal, een druk van 6 Bar en een cr&egravemelaag. De koffie was heerlijk. Ik begreep ineens mijn vader toen hij na zijn VW Kever overstapte op Audi.

Rond kerst kwamen mijn Italiaanse vrienden naar Amsterdam. Diego heeft een restaurant in Monza, Piero, de kok en zijn vriend Stefano. 's Ochtends voor we stad in zouden gaan, vroeg ik of ze nog een lekkere koffie wilden. Ik liep al naar de keuken.
"Nee joh, we drinken wel iets in de stad."
Wat, geen koffie?, dacht ik bij mezelf.
-"Maar daar heb je geen lekkere koffie. Dat is Hollands.", zei ik.
"Maar er is toch vast wel een goed en leuk tentje te vinden?&quot.
-"Ja, maar dan is de koffie nog steeds vies. Nooit zo goed als in Italië&quot.
"Dat geeft niet. Kom op laten we gaan."
Daar stonden we dan; mijn Caggia al 15 minuten aan het voorgloeien; ik met mijn opgewarmde kopjes in de aanslag. Gelukkig houdt een italiaan extreem rekening met iemand anders' gevoelens en eer. Piero had haarfijn door dat mijn gastvrijheid hier werd geschonden en zei op de valreep: "Nou vooruit, doe mij er maar é&eacuten."
Nog een beetje beduusd begon ik aan het ritueel dat een flauw toneelstukje was geworden. Ik kon me niet goed concentreren. Weet ook niet wat ik fout deed maar er kwam geen cr&egraveme laag. Gooide de koffie weg en zette twee nieuwe. Weer geen cr&egraveme laag. De anderen hadden haast dus ik gaf de koffie maar op deze manier. Ik vergat zelfs het schoteltje. De koffie was ronduit vies.
Snel gingen we naar de stad en dronken een heerlijk bakkie op de Ten Katemarkt. We hadden een superleuke dag. We fietsten over de eilanden, zij zagen overal mooie vrouwen en ik werd weer trots op mijn eigen stad. 's Nachts kwamen we laat thuis. De koffie van de kok stond ijskoud op het bijzettafeltje. Ik gooide het door de gootsteen en ging naar bed. Nu begrijp ik mijn vader nog beter. Zijn Audi rijdt heerlijk maar de tochtjes met vrienden in de Kever waren het leukst.


Ps Voor een echt sensationeel, CO2 helemaal ok kopje koffie moet je bij deze jongen wezen!