Melk is goed voor elk

"Drink je sojamelk?", vroeg de dokter aan Wu.

Aan het accent hoorde Wu dat de dokter een Han-chinees was. Zijn haren waren grijs bij de slapen. Hij knikte terwijl hij zijn handen gevouwen hield en naar de grond keek.
“Hoe lang?”
Hij zei niks.
“Heel je leven al?” Zijn smalle ogen keken scherp achter zijn bril vandaan.
Hij knikte.
“En tofu?”
-“Ook”, zei Wu zachtjes.
De dokter maakte een klakkend geluid en stond op. Hij liep naar de kast en haalde er een dik boek uit met rode tekens. “Het Chinees lexicon van meest voorkomende kwalen en volksziekten”, zei hij terwijl hij naar een pagina bladerde waar een geel briefje uitstak.
“Luister: De Europeaan is gemiddeld 22 centimeter langer dan de rest van de wereldbevolking. Hoe komt dat denk je?” Hij ging door zonder op antwoord te wachten.
“Chinezen staan met een gemiddelde lengte van 1.59 op een gedeelde laatste plaats met de papoea’s uit Nieuw-Guinea. Dat is toch verschrikkelijk. Zelfs in India zijn ze groter!”
Wu keek de dokter niet aan.
“Europeanen zijn de enigen op de wereld die als volwassenen melk drinken. Het drinken van koe-, geiten-, of schapen- melk bevordert de aanmaak van calcium in de botten. Een Europeaan heeft gemiddeld 1,2 botbreuk in zijn leven, een chinees 3,5. Hij sloeg het boek met een klap dicht. “Bijna 3 keer zoveel!”
Wu dacht aan de keer dat hij door het rijstveld liep, achter de ploeg van zijn waterbuffel. Zijn ploeg zat weer eens vast. Hij moest het juk loskoppelen. Zijn buffel schrok van iets en maakte een sprong terwijl hij naar achter trapte. 2 gebroken ribben. Zou een blanke zo’n trap kunnen weerstaan?
“Dus waar ga je die melk halen? “
Wu friemelde aan een draadje van zijn nette broek. Zijn vrouw had het nog steeds niet gemaakt. De laatste keer dat hij haar sloeg, voelde hij iets knappen in zijn pink. Daarom zat hij hier. “Ik heb een buffel.”
De dokter lachte.
Wu kromp ineen.
“Dacht je dat hielp? Koeienmelk moet je hebben. Hier in de stad zit een winkel waar ze dat verkopen.”
Hij had er inderdaad over gehoord. De eigenaren schenen vreemde kleren te dragen. Al hun spullen kwamen van ver.
“Is dat niet heel duur?”
“Het gaat om je gezondheid. De partij raadt het ook ten zeerste aan. Zij investeert al in Europese landbouwbedrijven. In de provincie Sichuan heeft zij een boerderij waar melk van Nederlandse koeien wordt geproduceerd voor de partijtop. Dus laat die tofu maar zitten.”
“maar mijn vinger?" vroeg hij zachtjes. Hij wees op zijn pink.” De dikke paarse bult voelde hij kloppen tot in zijn elleboog. “Gewoon melk drinken dan komt ie er vanzelf weer boven op.”
“En acupunctuur?”
“Acupunctuur?” De dokter bulderde van het lachen. “Bijgeloof is het. Kwakzalverij.”
Hij schreef wat op een briefje. “Twee keer per dag een glas melk. En je vrouw en kinderen ook. Anders zitten zij hier volgende week ook.”