Beetje dom

Beetje dom

De laatste dag dat we in Toscane waren, werden we uitgenodigd door de boer en zijn vrouw. Of we wilden komen lunchen voor we zouden vertrekken naar Milaan. De zoon van de boer kwam speciaal ervoor uit zijn werk naar huis. Afzeggen was er dus niet bij. Niet dat we dat wilden maar van het plan om op tijd te vertrekken zou niets terecht komen.

Lunch (pranzo) is altijd om 13.00 uur, en niet een broodje zoals bij ons. Nee, vier gangen met wijn. Dus minimaal 2 uur aan tafel, natuurlijk nog een koffie en een afzakkertje om 3 uur 's middags. En dan autorijden. Hier geen politiek correcte zin dat het eigenlijk onverantwoord is. Ik pas me graag aan aan de gebruiken van een land. Niets heerlijker op een zonnige dag met een volle maag, raampje open, muziekje aan, nog een eindje te rijden naar Milaan. (Met de groeten aan de verkeerspolitie in Nederland.)

Eenmaal aan tafel ging het allemaal niet zo formeel als bij een chique gezin uit de stad. De televisie stond constant hard aan. Het eten was goed boereneten, ook met je handen. Bruschette met kippenleverpaté en met olie. Zelf gedroogde prosciutto, pancetta en salame (meervoud). Dan natuurlijk pasta met een van mijn favorieten broccoli, knoflook en een pepertje. Daarna fazant, niet vers, wel zelfgeschoten in het jachtseizoen. Toe nog wat fruit.

We hadden het op een gegeven moment over gebruiken in andere landen en ik gaf als voorbeeld dat mijn moeder TV tijdens het eten altijd "maleducato" (onbeleefd, ordinair) vond. Dus bij ons was er nooit TV aan. O nee, dat had ik niet moeten zeggen: de tv ging meteen uit. "Maar zo bedoelde ik het niet", probeerde ik uit te leggen. Ik wilde vroeger juist wel tv juist kijjken tijdens het eten en was blij dat dat hier nu kon. Nee hoor, te laat, de tv bleef uit en ik had geïmpliceerd dat de boer "maleducato" was. Een beschaafd woord voor een grove belediging. Wat nu? Ik probeerde de boel nog te redden door te zeggen dat ik mijn moeder en die regel ook maar stom vond. Helemaal mis; nu had ik mijn moeder beledigd en dat was nog erger dan de boer en zijn vrouw samen. De domme toerist uithangen was het nu te laat voor. Kon ik het nog gooien op andere landen, andere gebruiken? Of mijn excuses aanbieden? Op dat soort momenten leer je de verfijningen van een land kennen. Ik kan er nog zo vaak geweest zijn, lekker Italiaans koken, de taal spreken en weet onderhand wat over eet- en tafelgewoontes maar met dit soort opmerkingen val je flink door de mand.

Gelukkig had ik een mooie blonde vrouw bij me die een hoop goed kon maken zonder veel te doen. Dat waarderen Italianen dan weer wel. Zij excuseerde mij gelukkig. "Lui è un po stupido" zei ze in het Italiaans. Hij is een beetje dom.